Bırak Beni...

      3 sene olmuş yazmayalı.. aslında 4 sene de diyebiliriz.. 2011 yazında tamamen koptu ilişkim blogla, kısa bir Türkiye turu yapmıştım, 1 aylık.. notlar aldım, kafamda bir şeyler belirledim ama gelip yazamadım. Selin demişti zaten, eğer yazamazsan şimdi, bir daha yazamazsın aklındakileri diye.. bal gibi de öyle oluyormuş işte.. yaşadık gördük..

     yazmaya karar verdim, ama ne yazacağım ki, akılda belli bir konu olmadıktan sonra karalama yapmaktan farkı olmuyor buraya yazmanın.. ama döneceğim, bugün değilse; yarın dönüp uçuracağım uçurtmalarımı.. zaman içinde kırıntılardan yolumu bulacağım tekrar; geçsin yeter ki şu saatler geçsin, izinse izin.. biraz yaşlanayım belki ama şu içimdeki yitik kişi bir dolaşsın gelsin, sessizce; adımlarken yolları kimse duymasın, gölgesini kimse görmesin.. muhakkak en güzeli böyle.. kabul etmeliyim, yenilgimi; ama kaybetmediğimi de unutmamalıyım.. sevgi bitmez, kimi zaman şekil değiştirir. 

       şimdi tekrar, deneme 1,2,3.. sancıları biraz daha şiddetli ve hafif yaşayıp özümsemek için; bir başına kabullenmeli.. kabulleneceğim..