Olan oldu, yeni bir yila girdik.. Ben son 4-5 senedir oldugu gibi saatler 24:00'i gosterdiginde yine uykudaydim.. Bilincli ya da degil, artik bu bir gelenek halini aldi..
Yeni yilda su olsun bu olsun demeyecegim.. Pek merakim yok, gecmis senenin muhasebesini yapmaya ya da yeni yilda yapilacaklar listesi cikarmaya.. muhakemeyi yapmak icin koca senenin gecmesine gerek yok.. basinda, ortasinda ya da sonunda; istedigin an olani ve olmasini istediklerini sirali halde dusunebilirsin.. Kasmayin, sene sonu gelse de listelerimi yapsam, hediyeler alsam versem diye.. Sacma..
4 gun once bir seyi farkettim.. Ayin 1'inde.. Otobuslerin arka 5'lisinde oturmayi ozlemisim.. Lise yillarimizda bu cool olmanin bir gostergesiydi.. Yas buyudukce orta kapinin oradaki guruha dogru katilmistim.. Hic anlam veremezdim, cokta kizardim insanlara, otobusun ortasi da arkasi da ayni kardesim, neden ilerlemezler diye.. Meger durum farkliymis.. Yilginlik, bikkinlik, korkaklik ve guzel duslerin yitirilmesinin sonucu olarak insanlar otobusun arkasina ilerlemez oluyormus zamanla.. Arka 5'li de oturdugumda o eski ferahligi hissettim.. Bulutlarin uzerinde olmasan da otobusun icine hafif bir kusbakisi konumda hakim olabiliyorsun.. Ayrica en fazla hoplayan, ziplayan tarafta arka taraf; yani heyecan hala orada..
Yilin ilk gununde, yani yilin basinda ben bunu tekrar kesfetttim, farkettim.. Bindiginiz bir otobuste tesadufen karsilasacak olursak muhakkak arka tarafta olacagim, cunku ben hala eski benmisim, ortalarda olursaniz beni goremeyeceksiniz; bacaklarinizin sizi oraya kadar tasimasi dilegiyle..
